Luddancejo, kie la nokto ne finigas

Per la unua drinko komencigas la historio de tiuj knaboj, kaj ju pli oni neas la alkoholismon, des pli gi instaligas en la ciu­taga kutimo de la nuna socio.

Pro tio, la junaj legantoj bezonas teatrajn verkojn kiel tiun ci, kiuj realisme prezentas al ili tiun realon. Realo, en kiu tiu feno­meno kreskas en lokoj kiel Varadero, en kiu la senokupiteco estas unu el giaj cefaj kialoj. Sed, kian aliajn elektojn havas la junuloj en tiu urbo?

La plimulto de la lokoj en Varadero audigas nur eksterlandan muzikon, lautegan, plenan de klisoj. En la keglodancejo de la strato 46 en Varadero, loko por keglado (Bowling) kaj dancado, proponas alispecan renkontigon, kie multaj junuloj ciun semajnfinon kun­venas por socie vivi.

Multaj povus pensi, ke la historio verkita de Jozefo Kampos kaj Ramón Gómez, estas konceptita lau specifaj realaj personoj, sed ili estas simple realecaj. Nanjo, Recjo kaj Ernesto estas geknaboj, kiuj vizitas tiun ejon ciusabate; ili estas junuloj, kiuj amas, timas, gajas kaj vivas sian propran destinon.

Inter la valoroj de tiu ci historio eblas mencii la kuragon de la autoroj montri alian vizagon de la junularo, la instruon, ke la mensogo havas mallongajn krurojn kaj estas malkovrita pli au malpli frue, iliajn malcertecojn antau la veno de la unua amo.

Ne perdu la sancon gui tiun ci amuzan spektaklon, lau la ritmo de la amikoj de la luddancejo.

Bebe Orozco, jurnalistino